Jan (zm. 1356), cysters, opat Mogiły. W zachowanym materiale występuje jako pierwszy, wyraźniej zarysowany w źródłach współczesnych opat tego trzynastowiecznego domu. Pochodził z Pomorza. Nowicjat odbył prawdopodobnie i czas jakiś przebywał u Cystersów w Szczyrzycu, ponieważ w późniejszej tradycji nazywa się Sciricius. Opatem w Mogile pod Krakowem został w r. 1330. Szereg wiadomości kroniki klasztornej oraz dokumentów wystawionych w l. 1333–56 świadczy o energicznej działalności gospodarczej i budowlanej J-a oraz o jego akcji porządkowania i zdobywania nowych przywilejów prawnych dla tegoż klasztoru i jego posiadłości. Przy pomocy biskupa krakowskiego, Jana Grota, udało się J-owi pokonać księcia oświęcimskiego Jana w l. 1344/5 w zatargu o wsie Woźniki i Żygodowice. Dobre stosunki łączyły J-a z królem Kazimierzem Wielkim, o czym świadczą tak przywileje i darowizny królewskie dla Mogiły, jak i szereg bezpośrednich wzmianek w dokumentach Kazimierza, podnoszących specjalne zasługi J-a i jego konwentu dla króla. J. zmarł 18 V 1356 r.

Hoszowski K., Obraz życia i zasług opatów mogilskich, Kr. 1867 s. 14/15; Kętrzyński W., Wstęp do Chronicon Monasterii Claratumbensis, Mon. Pol. Hist., VI 430/1; Szujski J., Wiadomość historyczna o Mogile, Monografia opactwa cystersów we wsi Mogile, Kr. 1867, Cz. 1 opisowa i badawcza s. 14–5, 91–2, Cz. 2 Zbiór dyplomów klasztoru mogilskiego, s. 43–61; – Chronicon Monasterii Claratumbensis, Mon. Pol. Hist., VI 445/7; Długosz, Liber benef., III 435; Mon. Pol. Hist., V 810.

Jerzy Kłoczowski